معرفتشناسی امنیت اجتماعی

امنیت اجتماعی یکی از مهم ترین ابعاد تشکیل دهنده امنیت ملی است. چنانچه به هر میزان این مولفه در میانه سایر مولفه ها نقش بیشتری داشته باشد، امنیت ملی پایدارتر[1] ، کم هزینه تر و بالنده تر است. موضوع راه کارهای تحقق امنیت اجتماعی در سال های پس از فروپاشی شوروی سابق و برهم خوردن معادلات امنیتی کشور و بالتبع آن برهم خوردن مفاهیم امنیتی و جمع شدن ابعاد مختلف در مفهوم امنیت ارزش و وزن خود را بدست آورد. با باز شدن مطالعات جدید امنیت اجتماعی، این مقاله در صدد آن است که پاسخگوی این سئوال باشد که راهکارهای تحقق امنیت اجتماعی چیست؟ چه شاخص هایی برای آن می توان در نظر گرفت؟  در پاسخ به این سئوالات محور فرضیات به تحقق یافتن امنیت اجتماعی بر دو مکانیزم کنترل بیرونی و کنترل درونی قرار گرفته است. پرداختن بدین موضوع در این مقاله از کالبدشکافی مفاهیم مرتبط با امنیت اجتماعی شروع و با بیان شاخص های آن در چارچوب نظری ادامه خواهدیافت و در ادامه، تقسیم بندی شاخص ها به کلان و خرد در دو رویکرد فرصت سازی و تهدیدسازی موردنظر قرار گرفته و در نهایت راهکارهای تحقق امنیت اجتماعی با بررسی مکانیزم های کنترل بیرونی (به صورت سخت افزاری و نرم افزاری) و مکانیزم های کنترل درونی (به صورت نرم افزاری) مورد بحث و محوربندی قرار گرفت. نتیجه بحث با توجه به مکانیزم های عنوان شده بیان اصول ده گانه ای می باشد که ایجادکننده فضای فرصت یابی و کاهش تهدیدات در تحقق امنیت اجتماعی است. [1]- sustainable security